Enter the ice age

Wat gaat de tijd toch ongelofelijk snel! We zijn op een punt aangekomen waar ik al grote verwachtingen van had sinds het moment dat we in Nederland besloten om Nieuw Zeeland te gaan verkennen: glacier country. Nu, ruim 4 maanden nadat we naar andere kant van de wereld zijn gevlogen, is het dan echt zo ver: we gaan binnenkort het blauwe gletsjerijs op! Ook even een eye opener, want dat betekent ook dat ik over minder dan twee maanden alweer met m'n platvoeten op Nederlandse bodem sta en de herfst en "winter" heb overgeslagen.

Wel grappig dat ik ondanks dat waarschijnlijk meer sneeuw en ijs heb gezien met dikke 20 graden en in korte broek & t-shirt, dan jullie in je winterjas in het koude kikkerlandje. Het eerste waaraan je weet dat je in gletsjergebied bent is trouwens niet het uitzicht dat je hebt, maar het geluid van helikopters. Je wordt er 's ochtends mee wakker en 's avonds ga je ermee naar bed. Die dingen vliegen af en aan om mensen (die naar mijn mening veel te veel geld betalen), voor een uurtje op het ijs te droppen. Zo'n heli-hike kost je al snel 600 à 700 dollar. Met andere woorden: er wordt grof geld verdiend, want ook voor een retourvlucht van totaal 10 minuten betaal je al $110 (en dan heb je 3 foto's, maar ga je er niet eens uit).

Franz Josef
De toegankelijke, toeristische gletsjers in Nieuw Zeeland zijn de Franz Josef en de Fox Glacier. Ik zag mijn eerste gletsjer in Franz Josef, onze eerste stop in glacier country. We kwamen aan het eind van de middag aan bij Chateau Franz, een hostel met tentsites (gravel met een strookje nepgras er overheen). Dit duurde trouwens even, want het adres op de website kwam niet bepaald overeen met het straatnaambordje langs de kant van de weg.. Wel leuk dat je hier gratis ontbijt, groentesoep en onbeperkt WiFi krijgt. Van het ontbijt hebben we niet echt kunnen profiteren, omdat we 's nachts slecht sliepen en wat opstartproblemen hadden, maar de groentesoep was prima te doen. De WiFi trouwens ook! Even over die soep: iedereen staat om stipt 18:00 uur in de rij en schept zijn/haar kommetje vol uit de grote pan. Als je geluk hebt kan je nog een stukje pizzabrood bemachtigen, maar dan moet je niet om 18:05 komen aankakken. In de soep zit naast linzen, aardappel, pasta, wortel, bloemkool en broccoli ook ongeveer drie kilo peper om de boel op smaak te brengen. Iedereen, op de Aziaten en Mexicanen na, liep na het eten weer weg met rode wangetjes en een loopneus.

Toen wij die avond wat informatie over guided glacier walks zaten te zoeken, trok ineens het geluid van een zware motor mijn aandacht. Er kwam een verlengde Hummer H2 aanrijden: de "Hummahzeen". Je werd daarmee naar de lokale (enige) bar gebracht en kreeg een rit door de stad. Die "stad" heeft alleen een doorgaande weg van 300m en dan ben je er doorheen en de bar lag letterlijk op 100 meter rijden van het hostel. Die bar was naar mijn mening sowieso niet de moeite waard en aangezien Hilja opkomende migraine had, hebben we het maar aan ons voorbij laten gaan.

The Valley
De volgende ochtend zijn we naar de I-site gelopen om informatie op te vragen over zelfstandige wandelroutes rond de gletsjer. We konden een valley walk doen, waarbij je tot op 500 meter van de gletsjer komt. Dichterbij mag je, in verband met vallende ijsblokken en rotsen, niet komen. We gingen eerst een stuk door een regenwoud, waarbij je af en toe een stukje van de gletsjer kon zien. Ook zag je in de verte een hoop watervallen: smeltwater van de gletsjer dat naar beneden komt. We hadden geluk met het weer, want er was geen wolkje aan de lucht en de temperatuur zat hoog in de 20 graden.

Als je uit de jungle komt, loop je de vallei zelf in, terwijl je verder omringt bent met bergen. Door de vallei stroomt een rivier en echt overal liggen kleine en grote rotsen/stenen die ooit op de gletsjer lagen, of hierdoor naar beneden de vallei in zijn geduwd. Als je wat verder doorliep, kwam je bij de watervallen. De verleiding was te groot om met deze warmte niet even door de waterval te lopen, want hoe vaak kan je nou zeggen dat je een "douche" hebt genomen in gletsjerwater. En toen ik er toch stond, heb ik direct maar een paar flinke slokken genomen. Dat was trouwens prima te doen. Het smaakte alleen een beetje naar aarde, maar nog altijd een stuk beter dan wat je hier uit sommige kranen tapt. Trouwens, het besef dat je daar zwetend loopt in temperaturen vlak onder de 30 graden en de gletsjer gewoon "op z'n plek" ligt, is heel apart. Daarbij moet wel vermeld worden dat de gletsjer de afgelopen jaren flink is geslonken. We stonden bij een bord dat een vergelijking maakte tussen nu en 2008, dan zie je ineens hoe snel het ijs smelt. Zonde!

De volgende dag hebben we een guided walk voor de Fox Glacier geboekt! Maandag 10 februari is de magische datum en 8:30 uur is het bijbehorende tijdstip. Verder hebben we ons die dag een beetje ingelezen over onze tocht en zijn we de souvenirwinkeltjes doorgegaan.

Commercial break
Even heel wat anders tussendoor: over tv en internet. Allereerst tv en dan met name de reclames, want die heb je nog meer dan in Nederland. Letterlijk om de 10 minuten is er een break van 10 minuten. In die reclames wordt het volume opgeschroefd en alsof dat nog niet genoeg is, wordt er op een "Amerikaanse" manier hard tegen je geschreeuwd. Wel hebben ze af en toe hele sterke reclames over veiligheid in het verkeer (zoek maar op op youtube). Daarnaast is digitale tv, zoals wij het inmiddels al jaren kennen, hier pas geïntroduceerd op 1 december 2013. Het verschil met Nederland is dat wij nog steeds "op de kabel" kunnen kijken. Hier kon dat per 1 december direct niet meer, met als gevolg dat een heleboel tv's ineens alleen nog maar zwart beeld gaven.

Internet is hier hartstikke duur. Vodafone heeft een "alles in 1" pakket voor $85 en dan heb je een datalimiet van 80gb per maand, wel mag je dan ook tv kijken en beperkt bellen. Ook als je WiFi op een camping/in de stad wilt betaal je je scheel. Wat je dan weer wel kan doen is een spotgoedkoop sim-only abonnement kopen. Bij Telecom krijg je dan niet alleen voor $19 (nog geen €12) per maand 500mb, 100 minuten en onbeperkt sms'en binnen Nieuw Zeeland en Aussie, maar ook 1gb gratis WiFi per dag bij meer dan 700 hotspots door Nieuw Zeeland.

Naked film
De volgende ochtend waren we op tijd voor het ontbijt, want we moesten om 10:00 uur onze spullen weer in de backpacks hebben. Niet dat we er gebruik van maakten, want ook hierbij moet je stipt op tijd zijn (7:30uur) en wij waren toen nog bezig met inpakken. Ook nu hebben we vlak voor vertrek nog boodschappen gedaan voor de komende drie dagen, want in Fox is alleen een grocery store en dat betekent winstmarges die ze zelfs bij Mercedes niet hanteren. In de bus werden we verrast met camera's. Helaas waren we niet reiziger nummer zoveel, maar werd er een promotiefilmpje voor Nakedbus gefilmd. Dus een redelijke kans dat we ons filmdebuut hebben gemaakt. Een half uurtje later waren we alweer in Fox Glacier, waar we onze tent voor de hoofdprijs hebben opgezet op het Top 10 Holiday Park.

Toen de tent eenmaal stond, zijn we maar direct aan het wassen geslagen. Hoognodig, want ik liep (bij wijze van spreken) al een week op m'n laatste paar sokken! s' Avonds hebben we vanuit de eetzaal genoten van een mooie zonsondergang en een Pirates of the Caribbean film.

"Mirror" Lake Matheson
De voornaamste reden om ons kamp op te slaan in Fox Glacier was natuurlijk voor de gletsjertocht die we die maandag zouden doen. Gelukkig waren er genoeg dingen te doen om de resterende zondag te overbruggen. We hebben gekozen om naar Lake Matheson te gaan: een zogenaamd mirror lake.

Na een uur lang één hele lange, saaie weg gelopen te hebben (we hebben nog altijd geen auto), kwamen we bij een bord dat ons vertelde dat we een gebied ingingen dat op de Werelderfgoedlijst staat. We hadden, ondanks dat er een aangenaam briesje stond, de stille hoop op vlak water. Als dat zo was, dan hadden we de perfecte omstandigheden (strakblauwe lucht en windstil) voor een weerspiegeling van de gletsjer, Mount Cook (hoogste berg van Nieuw Zeeland) en Mount Tasman (op een na hoogste berg) in het meer. Voordat we in de buurt kwamen van water, moesten we eerst nog een kwartier door het sub-tropische regenwoud lopen. Daarna kwamen we toch echt aan bij het meer dat behoort tot 1 van de 10 mooiste meren ter wereld. Je hebt hier prachtig uitzicht op de bergen en de gletsjer. Helaas moesten we hiervoor wel ietsje omhoog kijken, want de wind veroorzaakte kleine golfjes in het water en verstoorde daarmee de reflectie. Ondanks dat blijft het wel een prachtlocatie, het kan zo op een toeristische ansichtkaart. Op het bordje dat ons naar het uitkijkpunt begeleidde stond dan ook: "view of views". Dat leek ons een mooi moment voor een lunch! Onze magen gevuld met eten en onze hoofden gevuld met nieuwe herinneringen, liepen we weer terug naar de camping.

's Avonds hebben we weer genoten van een mooie zonsondergang, terwijl we in het dorpje op onze iPads nieuwe accommodaties zochten voor de komende tijd. Ondertussen keken we ook wat waar te doen is en al snel viel mijn oog op een schietbaan. Dus, als alles volgens plan gaat, kan ik binnenkort eindelijk de trekker een keer overhalen!

Fox Trot
Na een nacht slecht slapen (ik was natuurlijk weer helemaal wakker van enthousiasme over de gletsjerwalk en het schieten), ging de wekker om 7:15 uur. Hoogste tijd voor een quick shower en ontbijt, want een uurtje later werden we verwacht bij Fox Glacier Guiding. Hier deden we een half day guided walk: de Fox Trot walk. Ik heb geen idee hoe ik die prachtige ervaring moet omschrijven, maar ik zal een poging doen. De foto's zullen verder wel voor zichzelf spreken.

Om 8:30 uur kregen we safety instructies en de juiste uitrusting. Je moest een paar schoenen en sokken halen, maar toen hij onze eigen schoenen zag, mochten we die gewoon aanhouden. Dan weet je dat je goed spul onder je voeten hebt! Wel kregen we een setje instap crampons, zodat je niet wegglijdt op het ijs.

Een kwartiertje later vertrokken we met de bus voor een ritje van 15 minuten naar de vallei. Onderweg kwamen we bordjes met jaartallen tegen, die vertelden ons waar het ijs in een bepaald jaartal was. Dan pas realiseer je je, hoe groot ie nu ook nog steeds is, hoeveel de gletsjer gesmolten is. In 1935 was ie honderden meters (zo niet een ruime km) langer en toen we het bordje 1750 passeerden, was het nog een paar minuten rijden voordat we überhaupt in de buurt kwamen bij de huidige vallei.

Het eerste deel van de tocht ging door de vallei zelf. Net als bij de Franz Josef, lagen ook hier allemaal kleine en grote rotsen/stenen. De helft is daar terecht gekomen via de gletsjer, de andere helft is naar beneden gevallen van de bergen toen het ijs zich terugtrok (de omgeving werd instabiel en de bergen zijn van relatief zacht gesteente). Door de vallei stroomt de Fox River, die grotendeels uit smeltwater bestaat. Hoe dichterbij we kwamen, hoe vaker je blokken ijs zag meestromen. Nadat we langs de hier-is-het-veilig barrière zijn gegaan, ging onze tocht verder over grotendeels rotsachtige paden. Op twee stukken moesten we "hard" doorlopen, vanwege gevaar voor nieuwe rockslides. Voor de laatste doorloopzone kwamen we bij een smeltwaterstroompje. Hier kreeg je de mogelijkheid om je fles te vullen met het meest zuivere, heldere water denkbaar. Ik heb mijn gevulde fles dan ook snel leeggegooid en volgetapt met ijzig smeltwater. Dit was het best smakende water (voor zover water smaakt) dat ik ooit heb geproefd, hoewel dat dat deels door de ervaring/omgeving zal komen. Dan merk je trouwens goed dat je zo dicht bij de "bron" zit, want het vorige smeltwater dat ik dronk (bij Franz Josef) was een stuk warmer!

Crampon
Elke stap die je dichterbij de gletsjer doet is een nieuw "wauw" moment. De omgeving verandert heel snel en voordat we het wisten stonden we op de glacier terminal: voor ons het begin, maar feitelijk het einde van de gletsjer.

Hier was het tijd om de crampons onder te binden en een skistok te pakken. Zonder stok was de tocht ook prima te doen, maar als je de ijzeren spikes niet onder had, dan slokt de gletsjer je op (áls je er al op weet te komen). Waterdichte schoenen zijn trouwens ook handig, want bijna overal lopen kleine stroompjes met smeltwater met stukjes ijs (soort slush-puppy) waar je constant in staat/door heen loopt; letterlijk en figuurlijk ijskoud. De temperatuur op de gletsjer daalt ook flink, maar de zon houdt je goed warm. We hadden trouwens geluk met de zon (het was strakblauw), want het regent hier meer dan 200 dagen per jaar. In de Fox Glacier "stad" valt ruim 5 meter regen per jaar, in de gletsjervallei maar liefst het dubbele!

Het eerste deel van de ijzige route ging nog over een heel netjes uitgehouwen trap, maar al snel check je elke stap die je zet door je voeten twee keer stampend in het ijs te boren voordat je erop leunt. Hilja kneep m flink en was bang om uit te glijden, dus die trapte het ijs eerst zowat fijn voordat ze erop ging staan. Eerst klommen we een paar tientallen koude meters omhoog, daarna kregen we prachtig uitzicht over de ijzige vlakte. Aangezien de gletsjer een constant veranderende omgeving is, wordt er de hele tijd door de gids (en mensen van her DOC) aan de weg gebeiteld.

I'm Blue
Toen we wat hoger in de gletsjer zaten, kwamen we bij een punt dat verschillende stroompjes smeltwater samenkwamen en een "waterval" vormden. Hét moment voor een foto en een slok water natuurlijk! Naar mate je verder de gletsjer opgaat, zie je niet alleen maar wit ijs, maar wordt het ook blauw en soms zelfs groen, bijna fluoriserend. Echt prachtig!! Overal in het ijs heb je gigantische gaten en spleten. Toen ik vervolgens naar beneden keek en mijn schoenen zag prikken in zo'n aparte (heldere) ondergrond, realiseerde ik me pas dat ik geen National Geographic docu aan het kijken was. Heel surrealistisch om in zo'n omgeving te lopen.

The extra mile
Aangezien onze gids al 4 dagen het ijs niet op was geweest, nam ze ons verder mee maar boven dan eigenlijk de bedoeling was. Hier kon je anders alleen met de daywalk komen, maar zij was nieuwsgierig naar hoe het er daar nu uitzag (de omgeving bleek in 4 dagen alweer flink veranderd te zijn). We zijn toen langs een smeltwaterstroompje naar boven geklommen, waarbij bovenaan een soort tunnel zat (alleen de bovenkant sloot niet helemaal). Bijna magisch om daar rond te lopen; overal blauwig ijs. Toen we terugliepen, kon een Chinese vrouw niet meer naar beneden komen en aangezien haar vriend al beneden stond heb ik haar letterlijk aan de hand mee naar beneden genomen. Haar vriend zei "oh thanks" terwijl hij snel de camera pakte en foto's van ons maakte. Duidelijk een gevalletje van prioriteiten stellen.

Al met al hebben we een goede twee uur op het ijs rondgelopen (exclusief de route door de mooie vallei) met een strakblauwe lucht en zonnetje. Een ervaring die absoluut in mijn top 5 van mooiste Nieuw Zeeland ervaringen komt te staan! Toen we nog geen 5 minuten terug waren op de camping, zagen we de lucht betrekken. We hebben echt ongelofelijk veel geluk gehad, want als je daar in wolken/regen loopt, zal het toch een andere (mindere) ervaring zijn.

Ik heb nog niet eerder in zo'n korte tijd zo vaak een bord gezien dat me vertelde dat ik op het punt stond om iets te betreden dat op de Werelderfgoedlijst staat (Franz Josef, Lake Matheson en Fox Glacier)! Je hoeft je niet af te vragen wat het op die lijst doet, want die plekken zijn samen te vatten in 3 woorden: mind blowing beautiful!